مانورهای تبلیغاتی و بازیهای روانی هر چند در فوتبال امری پذیرفته شده و مرسوم است، اما هنگامی که برای بازی دادن افکار عمومی، آنهم در پس ماجرایی که به نابینا شدن یک انسان منجر شده است به کار برده می‏شود، دیگر نه امری معمول، که عملکردی تأسف برانگیز با رنگ و بویی مشمئز کننده است.

این روزها برای محمد احمدی، سرباز نابینا و خانواده‏اش به اندازه کافی تیره و تار است و مشاهده بازیهای تبلیغاتی بر سر چشمان از دست رفته تنها پسرشان، تحمل روزگار را سخت‏تر هم می‏کند. آنجا که پدر این سرباز در پاسخ به ادعاهای مدیر عامل باشگاه سپاهان، مبنی بر حضور بر بالین محمد و کمک 10 میلیونی به وی، با بهت می‏گوید: «آقای ساکت را فقط یک بار در تلویزیون دیده‏ام و تا امروز هم پولی به حساب ما نریخته‏اند».

مدیر عامل باشگاه سپاهان در برابر دوربین تلویزیون و در مصاحبه با خبرگزاری‏هایی با گستره مخاطبان وسیع، بازی عجیبی را کلید می‏زند و می‏گوید: «اینکه بخواهیم در حضور دوربین‏های تلویزیونی به این سرباز کمک کنیم را سیستمی نامطلوب می دانیم» و به فاصله کوتاهی و در همان مصاحبه! خود از کمک 10 میلیونی باشگاه سپاهان به سرباز احمدی سخن می‏گوید! کمکی که البته به گفته پدر این سرباز وجود خارجی ندارد.

ساکت می‏گوید: «حضور در کنار بستر سرباز برای کمک مالی به وی را سیستمی نامطلوب می‏دانیم» و پدر سرباز مصدوم می‏گوید: «چند وقت پیش آقایی از طرف باشگاه سپاهان آمده بود و یک میلیون آورده بود و از من می‏خواست پای ورقه‏ای را که می‏گفت رسید آن پول است امضاء کنم ولی من نه یک میلیون را قبول کردم و نه پای برگه‏ای را امضاء کردم!»

* * *

آری! بازیهای تبلیغاتی و روانی هر چند در فوتبال امری پذیرفته شده و مرسوم است، اما هنگامی که برای بازی دادن افکار عمومی و جدال‏هایی عجیب و بی‏حاصل، آنهم در پس ماجرایی که به نابینا شدن یک انسان منجر شده است به کار برده می‏شود، دیگر نه امری مرسوم، که عملکردی تأسف برانگیز با رنگ و بویی مشمئز کننده است.