خوش به حال فجر، خوش به حال سپاهان
کافی بود داور مسابقه دو پنالتی مسلم پرسپولیس را که حق سرخپوشان بود، اعلام کند تا اکنون شاگردان مصطفی دنیزلی برنده میدان باشند.بدون هیچ تردیدی بازهم داور عامل قطعی ناکامی سرخ پوشان بوده است و آنچه در ادامه خواهد آمد، به قدر ذره ای نیز از گناه وی نخواهد کاست.
پرسپولیس در ۳۰ دقیقه پایانی، تیمی متفاوت بود. گل دقیقه ۶۲ فجر سپاسی همان جرقه بود که موتور سرخ پوشان را به حرکت واداشت، اما چه عواملی باعث مسخ شدن پرسپولیس در آن ۶۲ دقیقه شده بود. پرسپولیس که از بازی با پاس متفاوت بازی می کرد و مقابل استقلال و مس کرمان نمایش خیره کننده ای داشت، دیروز با شروع بازی، برای دقایقی طولانی تیمی بی روح و کم انگیزه نشان می داد. باور این مسأله دشوار بود که همه چیز را در مسایل فنی و عملکرد دنیزلی جستجو کنیم. پرسپولیس پایینه چند بازی قبلی خود، مقابل فجر سپاسی بیمار نشان می داد.
شاید عنوان شود که این روند در فصل جاری چند بار تکرار شده است ،اما مگر نه این که هر بار دلیلی داشت و اکثر اوقات قبل از رویداد آن هشدار می دادیم، پس این بار هم دلایلی وجود دارد.
تیمی که در یک مسیر درست در حال حرکت بود، ناگهان برهم ریخت. چرا؟ آیا نقش حواشی جدید را نادیده بگیریم؟ آیا می توانیم منکر موج نگرانی پیش آمده بین هواداران و بی اعتمادی در داخل تیم شویم؟ اکنون هم به جرم آن که در روزنامه پیروزی هستیم، این مطلب و نظایر این مطلب را به مسایل دیگری، ربط خواهند داد ، اما آنچه می نویسیم به این معنی نیست که تحولات اخیر را نفی کنیم. جای آن مباحث در مطلب این مطلب نیست.
اما آیا اقدام های صورت گرفته نمی توانست در فضایی آرامتر و با بهره بیشتری از منطق و درایت مدیریت شود تا حداقل در داخل تیم و نزد افکار عمومی یک ذهنیت مثبت ایجاد شود؟ آیا مسئولان ارشد کشور باید مانند یک فرد عالی و بدون تجربه و تخصص عمل کنند؟ اگر چنین است حذف پس این همه فاصله را چگونه توجیه کنیم؟
یک سؤال دیگر؛
آیا برای اینکه تحولات جدید توجیه شود، لازم است پرسپولیس ناکام تر باشد؟ نمی گوییم چنین تفکری وجود دارد، اما اگر از این بابت جای نگرانی نیست، پس اینهمه تنش را چگونه توجیه کنیم؟ انصاری فرد که تا همین چند روز پیش حرفی نزده بود؟ آیا روز حاشیه و دامن زدن به آنها کارها پیش نمی رفت؟ بطور قطع نیازی به اینهمه چالش نبود، اما متأسفانه بعضی طرفهای درگیر با سکوت نابجای خود و بعضی دیگر درقالب اظهار استاد رسمی و غیر رسمی به این مسأله دامن زده اند. حتی مسئولان اول رویداد هم با عملکرد فرسایشی خود در این بخش، فضای لازم رابه دیگران داده اند تا سرخ پوشان را وارد بحران کنند. ثمره این اتفاق را هم دیروز در آن ۶۲ دقیقه ای دیدیم که پرسپولیس نای حرکت کردن نداشت.
تحول و تغییر اجتناب ناپذیر است. هیچ دلیلی وجود ندارد که وقتی یک نفر وارد مجموعه ای می شود تا ابد سرجای خود بماند. کسی هم نمی تواند چنین ادعایی داشته باشد پس حضور افراد جدید درهر عرصه ای امری طبیعی تلقی می شود. اقتضای روزگار همین است، اما چگونه عمل کردن و چگونه نگاه کردن به مسایل است که تفاوت ها را باعث می شود.
