خاطره‌اش هیچگاه از اذهان هواداران و تاریخ فوتبال ایران پاک نخواهد شد. پرسپولیس در پایان فصل ششم لیگ برتر، فقط به ازای دو امتیاز ناقابل قهرمانی را به سایپا واگذار کرد. این دو امتیاز کجا گم شده بود؟ شاید در بازی با راه آهن و شاید در بازی رفت با سایپا!

همان دیداری که با تساوی دو بر دو پایان یافت. برای آن بازی صحبت از اخراج بی مورد فرشید کریمی و عدم اعلام دو ضربه پنالتی به سود سرخپوشان که حداقل در یک مورد، همه کارشناسان بر اشتباه داور تاکید می‌کردند، به میان آمد. اشتباهات سهوی در آن بازی، برای پرسپولیس گران تمام شد و بالاخره به این فصل رسیدیم.

اینبار بازی پرسپولیس – صبا باتری دو بر دو به تساوی رسید. اواخر بازی صدای گذارشگر تلویزیونی هم حسابی در آمد. عادل فردوسی‌پور نمی‌توانست در مقابل تصمیمهای داور طاقت بیاورد و به آن اعتراض نکند. اصل مطلب هم در چند کلمه ادا شد. یک پنالتی که معلوم نشد، دلیل آن چه بود! بازی را به تساوی کشاند، حتی اگر فرض را بر این بگذاریم که داور فرض را برخورد توپ به دست حیدری گذاشته باشد، آیا می‌توان تصور کرد سپهر حیدری در حالیکه توسط عباسفرد تحت شارژ بود و تعادل نداشت، از روی عمد بخواهد با دست به توپ ضربه بزند. آیا در شرایط از دست دادن تعادل، این دستها نیست که بی‌اختیار حرکت می‌کنند؟

به هر حال اشارات فردوسی‌پور در نوع خود جالب توجه بود، اینکه داور تحت تاثیر تنش‌های ایجاد شده در حاشیه زمین توسط نیمکت نشینان صبا باتری، سوت زده است و همه اینها مواردی هستند که می‌توان درباره آنها بیشتر صحبت کرد.